سال‌ها ست که براي حل معضل آلودگي دو رودخانه‌ی رشت ،طرح ها و برنامه هاي بسیاری مطرح می‌شود و دستگاه های اجرایی مختلفِ مرتبط یا غیر مرتبط هزينه‌هايی بس هنگفت در اين سال ها انجام داده اند. حتي گاهی موازي کاری یا طرح هاي تكراري فراوان هم دیده شده است كه فقط در كتابخانه هاي دانشگاه ها و يا نهادها در حال خاك خوردن يا به فراموشي سپردن هستند.
راهكارهای بسیاری ارایه شده و دستگاه های مرتبط دولتي و غيردولتي در اين چند سال در جلسات تكراري بي ثمر به بحث و گفت وگو نشسته اند؛ اما حاصل چه بوده است؟!
آیا هيچوقت خروجی اين نشست ها فراتر از محفل درونی سازمانهای برگزارکننده‌ی آن رفته و یا حرکتی را سبب شده است؟
آنچه می‌بینیم فقط هزينه‌هایی است که روی دست برگزارکنندگان این جلسات مانده و یا پرداخت شده است؛ گذشته از این که وقت افراد و سرمايه ها و نیروهای فکری و معنوي نیز ضایع شده و نتيجه ای جز سردرگمي و نااميدي همراه نداشته است.
داستان رودخانه ها تا چند سال پیش بر همین منوال بود. تا اين كه در “دولت تدبیر و اميد” ، مرد شماره يك گيلاني اين دولت، جناب دكتر نوبختٰٰ خبر تخصيص اعتبار ٥٠ميليارد توماني برای ساماندهی این رودخانه داد اما برای این بودجه چه اتفاقی افتاد که شاهد حتی یک درصد رشد در بهبود وضع رودخانه ها نبودیم؟
جلسات و كشمكش‌هاي بسیاري بين متولیان ، رخ داد و هرکدام يك سمت اين بودجه ی اندك را به سمت خود مي كشيدند تا به زعم خود سهمی بيشتر از این سفره ی گسترده داشته باشند.
ظاهرا این اعتبار به حساب آب منطقه اي واریز شد و مقرر شد که مديريت اعتبارات را اين شركت انجام دهد. شهروندان و فعالان زيست محیطی هم چشم انتظار شروع كارهاي اجرايی بودند. کارهایی قابل لمس و البته فراتر از مطالعات تكراريِ گذشته؛ این بار در جهت رفع معضل رودخانه های آلوده که عنوان آلوده ترین رودخانه ها را به نام خود ثبت کرده اند.
مدت‌ها گذشت اما اتفاقی رخ نداد و همچنان مردم شاهد علني شدن اختلافات درون سازماني نهادهای دولتي بودند تا اینکه خبر بدتری به گوش رسید؛ اعتبار ٥٠ ميليارد تومانی، از طرف طلبكاران شرکت آب منطقه اي بلوكه شد و فقط مبلغ اندكي از آن به چند تشکل تخصيص داده شد و هيچوقت درباره ی سرنوشت بقیه ی اعتبار شفاف سازی از طرف شركت آب منطقه اي صورت نگرفت.
حال به تازگی خبر می رسد که باز هم مرد شماره ی يك گيلاني در پایتخت، اعتباري براي احيای دو رودخانه در نظر گرفته است؛ دیگر چه خوابی برای این اعتبار دیده می شود و یا این خواب چگونه تعبیر خواهد شد؛ فکر من و شما فعلا” راه به جایی نمی برد!
اما در این بین پرسش هایی ذهن افراد دلسوز این ماجرا را درگیر خورد کرده است. پرسش اول اين است كه دولت چه تضميني می دهد که این اعتبار جدید دوباره به سرنوشت اعتبارات پیشین گرفتار نشود؟ و اینکه چه نهادي متولي و فرماندهي رسیدن به نتیجه ی نهایی را در دست خواهد گرفت و كدام مدير توانمند نسخه ی نهایی درمان این درد را خواهد پيچيد؟
آنچه مسلم است جدا از تلاش‌هایی که در جهت گرفتن بودجه و اعتبارات ملي، صورت می پذیرد باید به مديريت صحيح آن نیز توجه نمود كه متاسفانه در سال هاي گذشته ، این‌مهم را شاهد نبودیم و با ندانم کاری‌های مسوولین، انتظارات مردم و فعالان اجتماعي استان و شهر رشت براورده نشده است.
حال ما به عنوان فعالان اجتماعي و محيط زيستي، خواسته دیگری جز اجراي بهتر اين پروژه نداریم و انتظارمان براین است که برای حصول نتیجه‌ی بهتر جايگاه مشخص نظارتي در احيای دو رودخانه‌ی شهرمان براي نهادهاي مردمي محفوظ بماند و يا این جایگاه به طور مشخص تبیین شود.
البته می پذیریم که مديران توانمندی هم در استان هستند که شاید بتوانند گره از کار بگشایند، اما متاسفانه خواست استاني براي حل اين مشكل در بدنه‌ی دولت هاي گذشته ديده نشده و یا بسيار كم اثر بوده و این ادعا را مي توان در ارائه‌ی آمار نادرست تشکیلاتی همچون بهداشت و محيط زيست و… ديد كه هيچ گاه آماري درست از مرگ و یا بروز بيماري هاي مختلف که بر اثر آلودگی های زيستي اين دو رودخانه ايجاد شده براي شهروندان به درستي ارائه نشده است.
حال باز این پرسشی اساسی است كه مديران ارشد استان چه تضميني خواهند داد كه اعتبارات را با شتاب بيشتر دريافت كنند و مهم تر از آن مديريت صحيح و به دور از شایبه ای در جهت اجرايي شدن و كليد خوردن پروژه‌ی احيای اين دو رودخانه‌ی مظلومِ بيمار شهرمان داشته باشند؟
بدون شک فردا دير است. هر روز شاهد مرگ عزيزان بسیاري هستيم كه به خاطر آلودگي‌هاي زيستي در خاك آرميده‌اند؛ پیش از دیر شدنِ بیشتر، بقیه زندگان را دریابید.
*مدیرعامل موسسه زیست محیطی سرزمین ایده آل ما
منبع :
http://guilantitr.ir/?p=11984